Żaden z gryzoni (szczury, myszy) żyjący w środowisku człowieka i w warunkach naturalnych nie był zarażony wirusem wścieklizny i dotąd nie stwierdzono ani jednego przypadku, aby gryzoń przeniósł wirusy wścieklizny na inne zwierzę czy człowieka (Corrigan, 2004). Dlatego np. urząd amerykański ds. zdrowia publicznego (The United States Public Health Service) zaleca, aby nie stosować żadnych zabiegów profilaktycznych przeciwko wściekliźnie po ugryzieniu gryzonia, w tym szczura z populacji dzikiej (PHS, 1980; Steele, 1981).
W związku z powyższym uważam, że nie ma potrzeby badania zabitego szczura w kierunku zakażenia wirusem wścieklizny, a także nie ma żadnych zagrożeń od wirusa wścieklizny dla zdrowia osoby, która została pogryziona przez szczura.
Literatura
- Corrigan R. M. 2004. Rats and Mice. W „Handbook of pest control”, 9 Wyd., GIE Media, str. 25-26.
- Public Health Service. 1980. Rabies prevention. Morbidity Mortality Weekly Rep., 29 (23): 265-272, 277-280.
- Steele J. H. 1981. CRC Handbook Series in Zoonoses. CRC Press, Boca Raton, Fla.